คลังความรู้

ลูกไม่ใช่สมบัติของพ่อแม่!! เพราะความคิดความเชื่อที่ว่า “ลูกเป็นสมบัติของพ่อแม่” ทำให้พ่อแม่ผู้ปกครองบางคน มีวิธีการเลี้ยงดูลูกที่ส่งผลกระทบต่อทางร่างกายและจิตใจของเด็ก เช่น คาดหวังกับลูกมากเกินไป ไม่ได้ใส่ใจว่าสิ่งที่พ่อแม่คาดหวังนั้นตรงกับความรู้สึก และความต้องการของลูกหรือไม่

การทำร้ายจิตใจเด็ก (Emotional Abuse)  ถือเป็นการทารุณกรรมเด็กอีกรูปแบบหนึ่ง ที่เกิดจากผู้ปกครองหรือผู้ที่ดูแลเด็กปฏิเสธ  เฉยเมยไม่สนใจ หรือข่มขู่เด็ก ใช้คำพูดหรือการกระทำให้หวาดกลัว หรือการไม่ให้ความรักความเอาใจใส่

ปัญหาความก้าวร้าวรุนแรงที่เกิดขึ้นในครอบครัวหรือชุมชน เกิดจากปัจจัยหลัก 3 ประการ ได้แก่ ๑) ปัจจัยทางร่างกาย ความผิดปกติที่สมอง เช่น

หากผิดหวัง โกรธ เสียใจ ไม่ได้ดังใจ แทนที่จะจัดการด้วยอารมณ์ด้านลบด้วยความรุนแรง จะทำยังไงให้ผ่านพ้นพายุอารมณ์ตรงนั้นไปได้อย่างไม่ต้องเกิดผลกระทบรุนแรง โดยเฉพาะต่อคนอื่นๆและตัวเอง 1) พ่อแม่ต้องเป็นตัวอย่างของการไม่ใช้อารมณ์และความรุนแรงตัดสินปัญหา

ปัจจัยป้องกันที่จะทำให้ครอบครัวไม่ทำร้ายเด็ก พ่อแม่หรือผู้เลี้ยงดูเด็กควรจะมีลักษณะดังนี้ ผู้เลี้ยงดูเด็กมีความมั่นคงทางอารมณ์  รู้ทันว่าตนเองกำลังรู้สึกอย่างไรและสามารถจัดการกับความรู้สึกหรืออารมณ์เหล่านั้นด้วยตนเองได้ เช่น รู้ว่าตนเองเหนื่อย เครียด โกรธ  จัดการตนเองได้ไม่ระบายอารมณ์กับเด็ก 

“ลูกไม่เชื่อฟัง ทำอย่างไรจะไม่ใช้ความรุนแรงกับลูก” เมื่อเด็กๆ ไม่เชื่อฟัง ทำอย่างไรถึงจะไม่ใช้ความรุนแรงกับเด็ก  สิ่งที่ผู้ใหญ่ควรทำ คือ . 1)

“สาเหตุที่ครอบครัวทำร้ายเด็ก” การที่บุคคลใดสามารถทำร้ายเด็กได้ เป็นเรื่องที่มีความซับซ้อน และไม่สามารถอธิบายสาเหตุอย่างง่ายๆ ได้ เพราะพฤติกรรมการใช้ความรุนแรงมักเป็นผลรวมของการมีปัจจัยเสี่ยงที่หลากหลาย ได้แก่ การถ่ายทอดวิธีปฏิบัติที่รุนแรงต่อเด็กที่สืบทอดกันรุ่นต่อรุ่น เด็กที่เติบโตในความรุนแรง

การปล่อยปละละเลย เป็นเรื่องสำคัญที่พ่อแม่หรือผู้ดูแลเด็ก ไม่ควรมองข้าม เพราะการปล่อยปละละเลยสามารถสร้างผลกระทบต่อการเจริญเติบโตอย่างมีคุณภาพของเด็กในอนาคตได้อย่างมากมาย การปล่อยปละละเลย  ต้องพิจารณาควบคู่ไปกับบทบาทหน้าที่ที่เหมาะสมของพ่อแม่ นั่นคือ หากพ่อแม่หรือผู้ดูแลเด็กไม่ได้ปฏิบัติตามบทบาทหน้าที่ที่เหมาะสม  ถือว่าเด็กๆ