เด็กทุกคนมีสิทธิได้รับการคุ้มครองจากการกระทำความรุนแรงทุกรูปแบบ ทุกเวลาและทุกสถานที่ พ่อแม่จึงควรจัดการ ควบคุม และแสดงออกอารมณ์ของตนเองอย่างเหมาะสม เพื่อไม่ให้อารมณ์เหล่านั้นกลายเป็นต้นเหตุของการใช้ความรุนแรงต่อเด็กและละเมิดต่อสิทธิเด็ก
“เลี้ยงลูกอย่างไรไม่ใช้ความรุนแรง” ปรับทัศนคติ เปลี่ยนมุมมองทัศนคติใหม่ที่มีต่อเด็ก (จากเดิมที่มองว่าเด็กเป็นสมบัติของพ่อแม่ เป็นที่รองรับอารมณ์ ทำให้เด็กเจ็บ
การเลี้ยงดูเชิงบวกแบบใจดีแต่ไม่ใจอ่อน คือ การที่พ่อแม่เลี้ยงดูลูกโดยคาดหวังให้เขาทำในสิ่งที่เหมาะสมกับวัย และสิ่งที่จำเป็นต่อคุณภาพชีวิตของลูก 1.พ่อแม่กำหนดขอบเขตข้อจำกัดชัดเจน (Boundary
“ทอดทิ้งเด็ก” = “ความรุนแรง” การกระทำความรุนแรงต่อเด็ก ไม่ใช่มีเพียงแค่ การทำร้ายร่างกาย
หัวใจสำคัญของการดูแลเด็กโดยไม่ใช้ความรุนแรงพ่อแม่หรือผู้ปกครอง จะต้องมี 3 เรื่องหลัก คือ 1.
การลงโทษทางร่างกาย ครอบคลุมถึงการลงโทษทางร่างกายทุกประเภท รวมทั้งการตบ ตี หยิก ดึง
ลูกไม่ใช่สมบัติของพ่อแม่!! เพราะความคิดความเชื่อที่ว่า “ลูกเป็นสมบัติของพ่อแม่” ทำให้พ่อแม่ผู้ปกครองบางคน มีวิธีการเลี้ยงดูลูกที่ส่งผลกระทบต่อทางร่างกายและจิตใจของเด็ก เช่น
การทำร้ายจิตใจเด็ก (Emotional Abuse) ถือเป็นการทารุณกรรมเด็กอีกรูปแบบหนึ่ง ที่เกิดจากผู้ปกครองหรือผู้ที่ดูแลเด็กปฏิเสธ เฉยเมยไม่สนใจ
ปัญหาความก้าวร้าวรุนแรงที่เกิดขึ้นในครอบครัวหรือชุมชน เกิดจากปัจจัยหลัก 3 ประการ ได้แก่ ๑)
หากผิดหวัง โกรธ เสียใจ ไม่ได้ดังใจ แทนที่จะจัดการด้วยอารมณ์ด้านลบด้วยความรุนแรง จะทำยังไงให้ผ่านพ้นพายุอารมณ์ตรงนั้นไปได้อย่างไม่ต้องเกิดผลกระทบรุนแรง
ปัจจัยป้องกันที่จะทำให้ครอบครัวไม่ทำร้ายเด็ก พ่อแม่หรือผู้เลี้ยงดูเด็กควรจะมีลักษณะดังนี้ ผู้เลี้ยงดูเด็กมีความมั่นคงทางอารมณ์ รู้ทันว่าตนเองกำลังรู้สึกอย่างไรและสามารถจัดการกับความรู้สึกหรืออารมณ์เหล่านั้นด้วยตนเองได้ เช่น รู้ว่าตนเองเหนื่อย
“ลูกไม่เชื่อฟัง ทำอย่างไรจะไม่ใช้ความรุนแรงกับลูก” เมื่อเด็กๆ ไม่เชื่อฟัง ทำอย่างไรถึงจะไม่ใช้ความรุนแรงกับเด็ก สิ่งที่ผู้ใหญ่ควรทำ
