“ฉันเป็นตัวของตัวเองผิดตรงไหน” คุณยายวัย 78 ปีหนึ่งในสมาชิกกลุ่มศิลปะบำบัด ยื่นกระดาษสีชมพูแผ่นเดียว ส่งมาให้นักบำบัด กระดาษแผ่นนั้นไม่มีการเขียน ไม่มีการวาด ไม่ทำอะไรเลยเพราะไม่ชอบคำว่าบำบัด
การทำกิจกรรมศิลปะบำบัดกับกลุ่มผู้สูงอายุบางคนต่อต้าน เพราะคิดว่าการบำบัดเป็นกิจกรรมสำหรับคนที่มีปัญหาสุขภาพจิต กลัวผลงานออกมาไม่ดี กลัวไม่ได้คะแนนดี อยู่ในกรอบและรูปแบบที่คุ้นชิน ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงใดๆ
การบำบัดด้วยศิลปะจึงเริ่มจากการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับศิลปะบำบัดคืออะไร ใครใช้ได้บ้าง ใช้ยังไง เพื่อสร้างความเข้าใจใหม่ แล้วค่อยๆพาออกจากกรอบการเรียนรู้แบบเดิมๆ เมื่อมีการจัดกิจกรรมต่อเนื่องสม่ำเสมอ บรรดาผู้สูงอายุสัมผัสเห็นประโยชน์จากการที่เข้าร่วมและเกิดการเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเอง สู่การยอมรับจนสามารถพูดคำว่าศิลปะบำบัดได้โดยไม่กลัวความหมายลบๆ หรือการมองเชิงลบจากใครว่าตัวเองมาทำศิลปะบำบัด
โดยศิลปะบำบัดกับผู้สูงอายุมีเป้าหมายเพื่อเปิดประสบการณ์ใหม่ ทบทวนประสบการณ์เก่า พัฒนาตัวตนและสร้างพลังชีวิต
ฝ่ายบำบัดฟื้นฟูเด็กและครอบครัว มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก มีโอกาสจัดกิจกรรมให้กับนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุ รุ่น 1 ปี 2560 และรุ่น 2 ปี 2561 รวม 100 คน ในความดูแลของศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุบ้านบางแค กรมกิจการผู้สูงอายุ รวมทั้งการจัดอบรมศิลปะบำบัดให้กับแกนนำผู้สูงอายุ ผู้ปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (พมจ.) จาก 7 จังหวัด รวมจำนวนกว่า 120 คน หลังจากนั้นเรายังคงมีโปรแกรมศิลปะบำบัดทั้งรายบุคคลและรายกลุ่มต่อเนื่องเพื่อดูแลผู้สูงอายุมาโดยตลอด เพราะผู้สูงอายุคือ ทรัพยากรที่มีค่า เราเรียนรู้ชีวิตผ่านประสบการณ์ของพวกเขา สร้างความสุขให้ผู้สูงวัยได้สุขใจกับชีวิตในปัจจุบันด้วยศิลปะบำบัด
“มันไม่เป็นอย่างที่เคยคิดว่าศิลปะบำบัด คือ การทำกับคนป่วยหรือมีปัญหาสุขภาพจิต กลัวเพื่อนหรือคนอื่นๆจะว่าเราเป็นโรคจิต พอได้ลองทำสนุกและมีความสุขมาก ได้ทำอะไรที่อยากทำ เพื่อนที่ไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมคงเสียดายโอกาส เพราะยายได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้สนุก ได้รู้จักกับเพื่อนๆในมุมอื่นๆที่ไม่เคยรู้จักมากขึ้น ได้ทำผลงานที่ทำเองทุกขั้นตอน ไม่กลัวว่าจะสวยไม่สวย ภูมิใจมาก ชอบศิลปะบำบัดมากค่ะ” คุณยายวัย78 ปี ยิ้มอย่างสุขใจ
ผู้เล่าเรื่อง : สายใจ ศรีลิ้ม นักศิลปะบำบัด ฝ่ายบำบัดฟื้นฟูเด็กและครอบครัว
